Vanaf 1920 werden in ons land veel tuinwijken gebouwd om een tegenwicht te bieden aan de verpauperde arbeiderswoningen van grote steden. Deze ademen een typische dorpssfeer uit. Dergelijke plekken in de stad dienen gekoesterd te worden. Als het wooncomfort echter niet langer van voldoende hoog niveaus is, moet er ingegrepen worden.

Voor Wijk Stuivenberg in Hoboken werd er gekozen voor een ambitieus project, verspreid over 3 fasen. De bewoners verhuisden naar een andere locatie terwijl de eerste 55 woonunits gesloopt werden. Op dezelfde plaats verrezen 25 eengezinswoningen en 30 appartementen.

Er werd gekozen voor één type van woning. Door een aantal varianten te voorzien zoals het toevoegen van erkers, beschikt elk rijhuis over zijn eigen identiteit. Voor de appartementen werd er gekozen voor kleinschaligheid, met 15 appartementen per gebouw.

Zoals het bij een tuinwijk hoort, werden bestaande en nieuwe elementen samengesmeed tot een gevarieerde opvolging van plekken en doorzichten, zodat er verschillende sferen ontstaan maar bovenal het groene karakter domineert.

Typerend voor dit project is de uniforme beeldtaal die voor alle woonunits wordt gehanteerd. De eenvoudige architectuur is fris, open en heeft veel aandacht voor rijke maar vanzelfsprekende details: zo werd er gewerkt met accenten in architectonisch beton. Voor de woningen zijn dit de deurstijl van de voordeur, een kolom waarin de regenafvoerbuis werd verwerkt maar ook de contouren van sommige ramen. In de appartementen is het architectonisch beton zichtbaar in de terrassen, de tussenbalken maar ook de gaanderijen aan de inkomdeur.